Дўстим бордир деб чандон қувонар эдим,

Ҳар бир ишда унга суянар эдим.

Хиёнат қилмас деб ишонар эдим,

Юзсизлик қилди, жон дўстим бўлмади.

 

Дўстим деб дўстга бор меҳримни бердим,

Бор куч – қудратим ҳам сеҳримни бердим.

Қийналсам ёнимда турар дер эрдим.

Дўстга зоримда, жон дўстим бўлмади.

 

Молимку борида мол дўстим бўлди,

Ноним ҳам борида нон дўстим бўлди.

Ўйнасам ўйнади, кўлсамда кўлди.

Оғир кунимда, жон дўстим бўлмади.

 

Керак пайтда юрак қалқоним тутдим,

Заҳар ютса бирга заҳар ҳам ютдим.

Бемор чоғимда интизор кутдим,

Афсуслар бўлсин, жон дўстим бўлмади.

 

Давлатим борида дўстим сан деди,

Бир дастурхон ўзра таом ҳам еди.

Мансабим кетгач, танимасман деди,

Дўстим деганим, жон дўстим бўлмади.

 

Дўстим деб топганим, душманга сотди,

Қалбимда учмас доғ нафрат уйғотди.

Кимни дўст тутай деб бошларим қотди,

Дўст тополмадим, жон дўстим бўлмади.

 

Чин дўст ёнингдан кетмайди йироқ,

Ночор пайтда бўлар, ҳаддан яқинроқ.

Номард дўстнинг бор дан йўғи яхшироқ,

Дўст бўлолмасдир, жон дўстим бўлмади.